به نقل از «قدس آنلاین»

برای مدال برنز هانگژو 20 هزار یورو هزینه کردم!/ فدراسیون دوچرخه سواری سهمی در موفقیت من ندارد!

تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۲۸۰۲۵

به گزارش قدس آنلاین، موفقیت در بازی های آسیایی هانگژو و کسب نخستین مدال تاریخ دوچرخه سواری بانوان در رشته دوچرخه سواری باعث شد تا به سراغ فرانک پرتو آذر، ملی پوش شیرازی تیم ملی دوچرخه سواری برویم تا دقایقی با او و دغدغه های فراوان او برای حضور در این جایگاه صحبت کنیم، مطمئنا مرور حرف های پرتو آذر و شنیدن درددل های او و سختی های که برای کسب این مدال به جان خرید تا نامش در تاریخ ماندگار شود، شنیدنی خواهد بود، حاصل این سوال و جواب را در ادامه با هم مرور خواهیم کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طعم این برنز به اندازه طلا برای شما لذت بخش بود؟

من در دوره گذشته که بانوان برای نخستین بار مجوز حضور در رقابت های آسیایی را به دست آورده بودند، می توانستم روی سکو بروم اما با یک بدشانسی بزرگ و پاره شدن زنجیر دوچرخه ام فرصت دستیابی بهمدال را از دست دادم اما هرگز دست از تلاش و تمرین برای کسب یک افتخار بزرگ برنداشتم که در نهایت این دوره در مسابقات هانگژو این اتفاق رخ داد و به نخستین مدال این ماده در تاریخ دوچرخه سواری بانوان دست پیدا کردم، طبیعتا این مدال برای من بسیار ارزشمند است اما قطعا به این مقدار بسنده نخواهم کرد.

همیشه در دورنمایی فعالیت حرفه‌ای خودم این روز را می دیدیم اما به واسطه یک اتفاق این مهم به دست نیامد اما با تمام سخت ها و مشکلاتی که پیش روی من بود، امیدم را از دست ندادم و تلاش کردم تا این اتفاق را دوباره رقم بزنم که خوشبختانه با کسب مدال برنز بخشی از تلاش های من و اطرافیانم در این حوزه جبران شد.

ناکامی غیرمنتظره در یک رویداد بزرگ و بین المللی می تواند تبعات منفی زیادی در روحیه ورزشکار ایجاد کند، اما با این وجود توانستی این موضوع را به خوبی مدیریت کنید و زمینه کسب یک موفقیت دیگر را برای خودت ایجاد کنی ؟

طبیعتا برای من که شبانه روز وقتم را صرف دوچرخه سواری می کنم، این اتفاق تلخ بود، اما از فردای روزی که زنجیر دوچرخه ام در مسابقات دوره قبل پاره شد و از گردونه مسابقات خارج شدم، با انگیزه مضاعف تمرین کردم تا این اتفاق را به هر قیمتی جبران کنم، خیلی ها باور نمی کردند اما من برابر آنچه اعتقاد داشتم رفتار کردم و امروز توانستم مزد زحمات خودم را بگیرم، با این وجود می دانم که این پایان کار نیست بلکه شروع یک اتفاق سخت و دشوار است که اگر قدری مغرور شوم با دستم خودم جلوی اتفاقات خوب بعدی را گرفته‌ام به همین دلیل من دست از تلاش برنمی دارم تا یک اتفاق بزرگتر را رقم بزنم.

در طول این مدت به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای حمایت هایی که باید از یک قهرمان صورت گیرد تا موفقیتی بزرگ را رقم بزند، برای تو شکل گرفت یا اینکه صرفا مثل خیلی از قهرمانان حاضر در ورزش کشورمان به تنهایی به دنبال ایجاد شرایط مطلوب برای خودت بودی؟

من در طول پنج سال فعالیتم در این رشته به صورت حرفه‌ای سختی‌های زیادی کشیدم، چون در این مدت بیشترین حجم تغییرات در مدیریت فدراسیون دوچرخه سواری شکل گرفت همین عامل سبب شد کسی به اوضاع و احوال قهرمانان و ملی پوشان این رشته توجهی نکند، با این وجود من هم مثل سایر ملی پوشان دوچرخه سواری تنها به انگیزه و قدرت خودم تکیه کردم و تلاش کردم از شرایط موجود بهترین استفاده را ببرم تا یک تاریخ سازی بزرگ رقم بخورد.

شاید باور نکنید اما ماده کوهستان در این پنج سال واقعا غریب واقع شد، باور پذیر نیست اما من در طول این پنج سال تمام هزینه های خودم را به صورت شخصی پرداخت کردم و هیچ حمایتی از من صورت نگرفت، من در یک سال و نیم گذشته تنها از طرف باشگاه طرف قراردادم در سئویس حمایت شدم و اگر آنها نبودند معلوم نبود بتوانم خودم را در این سطح آمادگی حفظ کنم یا نه؟

با وجود اینکه همزمان طرف قرارداد یک باشگاه سوئیسی هم بودید و در کنار آن برای موفقیت در حوزه ملی تمرین می کردید، این فشردگی تمرینات آماده سازی دردسرساز نبود؟

خوشبختانه تیمی که با آنها قرارداد دارم نهایت همکاری و پشتیبانی را از من انجام داد، آنها وقتی اهداف و هدف گذاری من را متوجه شدند و مذاکرات مفصلی با آنها داشتم نه تنها مانع من نشدند بلکه در طول این مدت همیشه کنار من بودند،شاید بی انصافی باشد اما بخش مهمی از موفقیتهای امروز من به واسطه حمایت های این باشگاه و پشتیبانی آنها از من در این مدت بود، ولی به هر تقدیر من به آنها متعهد بودم و بایستی در مسابقات برای آنها موفق عمل می کردم به همین دلیل با برنامه ریزی دقیقی که مربی شخصی من انجام داد به گونه ای روند آماده سازی را طراحی کردیم که اوج آمادگی من در مسابقات آسیای و قبل از آن مسابقات باشگاهی باشد که خوشبختانه این اتفاق به خوبی رخ داد و من با وجود انرژی بسیار زیادی که در این مدت صرف کردم، بسیار خوشحالم که هم برای باشگاه طرف قراردادم خوب عمل کردم هم موفق به ثبت یک موفقیت بزرگ برای پیراهن تیم ملی شدم.

نقش فدراسیون دوچرخه سواری در این موفقیت به چه میزانی بود، آیا می توانیم فدراسیون دوچرخه سواری را در این موفقیت سهیم بدانیم یا...؟

به همان دلیل که قبل تر هم گفتم ما هیچ حمایتی از سوی فدراسیون دوچرخه سواری نمی شدیم، چون اصلا کسی نبود که بتواند مشکلات ما را مرتفع سازد، آنقدر در این مدت تغییرات عجیب و غریب شکل گرفت، آمد و رفت های متوالی در راس فدراسیون دوچرخه سواری اجازه نداد که از ملی پوشان این حوزه به خوبی حمایت شود، به همین دلیل در این موفقیت و کسب مدال فدراسیون دوچرخه سواری هیچ سهمی نداشت.

یعنی در این مدت هیچ حمایت مادی و معنوی از شما از طرف فدراسیون دوچرخه سواری صورت نگرفته است؟

نه تنها در این مدت بلکه من در پنج سال گذشته که فعالیتم را به صورت حرفه ای آغاز کردم هیچ گونه حمایتی از من وجود نداشته، اگر امروز فرانک پرتوآذر به این جایگاه رسیده ابتدا لطف خدا بوده و دوم انگیزه و هزینه شخصی خودم، در این پنج سال اخیر نه تنها حمایت مادی وجود نداشته بلکه اساسا کسی نبوده که بخواهد به ما انرژی مثبت بدهد، به همین دلیل هیچ سهمی برای مدیریت فدراسیون نمی توانید تعیین کنید! من اگر از سوی باشگاه طرف قراردادم حمایت نمی شدم اصلا معلوم نبود چه اتفاقی برای من رخ می دهد.

در این مدت هیچ گاه به فکر این نیفتادید که موضوع را با متولیان امر در میان بگذارید و درخواست حمایت مادی و معنوی را ارائه دهید؟

من در این مدت با مسوولان فدراسیون و مدیران کمیته المپیک وارد مذاکره شدم و صراحتا به آنها گفتم که باید در حوزه استخدام مربی و انتخاب مربی به ما کمک شود، نکته دیگری هم که به آنها گفتم این بود که ما بایستی  از بابت تجهیزات به خوبی پشتیبانی شویم!

که نتیجه این مسابقات این بود که فدراسیون یک تنه دوچرخه را به صورت امانی در اختیار من گذاشت تا با آن در مسابقات آسیایی هانگژو شرکت کنم، چون من هنوز دوچرخه اختصاصی برای مسابقات ندارم، البته مسوولان قول دادند بعد از مسابقات و بازگشت کاروان به ایران این تنه دوچرخه را به من واگذار کنند تا من با آن تمرینات خودم را ادامه دهم. اما حمایت دیگری در کار نبود.

در این دوره از مسابقات خانم های ورزشکار عملکرد بسیار درخشانی از خود بر جای گذاشتند، تا حدی که در برخی اوقات ما شاهد این بودیم که بار مدال آوری خانم ها از آقایان بیشتر است، آیا با وجود این موفقیت تصور می کنید حمایت کافی از بخش ورزش بانوان به ویژه در حوزه قهرمانی صورت می گیرد؟

حداقل در حوزه فعالیت تخصصی خودم می دانم که من از روزی که شروع به فعالیت حرفه ای کردمف چیزی به نام دوچرخه سواری بانوان و امکانات حرفه ای وجود نداشت،در حالی که در حوزه آقایان همه شرایط مهیا بود و همیشه اعزام ها برای آقایان صورت می گرفت به همین دلیل خانم ها دست کم گرفته می شدند و کمتر به توانمندی خانم ها توجه می شد.

به همین دلیل سرمایه گذاری خوبی روی حوزه ورزش بانوان صورت نمی گرفت، همین اتفاق برای من تبدیل به انگیزه شد چون من اعتقاد داشتم آقا و خانم اصلا فرقی ندارند، وقتی پای کسب موفقیت به میان می آید طبیعتا به همان مقدار که آقایان می توانند در حوزه مدال آوری موفق باشند، خانم ها هم می تواند چنین اتفاقی را رقم بزنند، وقتی حمایت صورت گیرد پتانسیل لازم شکوفا می شود.

من به جرات می گویم که پتانسیل خانم ها برای کسب موفقیت در حوزه دوچرخه سواری بانوان بیشتر از آقایان است و اگر حمایت ها هدفمند صورت گیرد ما می توانیم در بسیاری از ماده های این رشته شاهد درخشش ورزشکاران خانم حوزه دوچرخه سواری باشیم. من سال 2014 برای اولین بار  به اردوی تیم ملی دعوت شدم، سه بعد از آن در حوزه تیمی نخستین مدال را به دست آوردم و چهار سال بعد از آن اولین مدال انفرادی را به دست آوردم، یعنی اگر به خانم ها اعتماد شود  حمایت لازم صورت گیرد خانم ها قطعا این استعداد و پتانسیل را دارند که همزاه با آقایان برای کشور افتخارآفرینی کنند.

به عنوان یک مدال آور در بازی های آسیایی چه توقعی از مسوولان وزارت ورزش و جوانان دارید تا بتوانید در تورنمنت های آینده به ویژه انتخابی المپیک موفق ظاهر شوید؟

به واسطه اتفاقات چند سال اخیر مسوولان به خوبی می دانند که تعداد مدال آوران حوزه دوچرخه سواری حتی به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد به همین دلیل امیدوارم که نگاه مدیریتی و حمایتی تغییر کند و به درستی از ورزشکاران حمایت صورت گیرد تا میزان موفقیت ها افزایش پیدا کند. تغییرات و رفت و آمدهای مدیریتی نباید به ضرر ورزشکاران باشد، حرف من و خیلی از ورزشکاران این کشور تنها یک جمله است یک ورزشکار نباید دغدغه و استرس داشته باشد چون اگر این موضوع وجود داشته باشد تمرکز برای کسب موفقیت وجود ندارد و این یعنی از دست رفتن شانس رفتن روی سکو، امیدوارم که این اتفاق حداقل مورد توجه دوستان در وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک قرار بگیرد.

مدال برنز فرانک پرتو آذر برای او چه مقدار هزینه در برداشت؟

از بحث هزینه که دیگر صحبت نکنیم، من فقط همین نکته را بیان می کنم درباره مابقی هزینه ها حرف نمی زنم، شاید باورش سخت باشد اما من برای به دست آوردن این مدال آسیایی  هزینه زیادی انجام دادم که قابل بیان نیست، شاید تصور کنید دوچرخه سواری یعنی  تنه دوچرخه، حالا بماند که من تنه دوچرخه ندارم و به صورت امانی آن را در اختیار قرار دادند من در این مسابقات حدود بیست هزار یورو تجهیزات به همراه داشتم که طبیعتا این امکان برای فدراسیون فراهم نشد که این تجهیزات را مهیا کنند به همین دلیل من این تجهیزات را با هزینه شخصی خودم تامین کردم اما سوال من این است که من آیا پتانسیل این را دارم که هر بار برای یک مسابقات چنین هزینه ای را به صورت شخصی پرداخت کنم قطعا خیر!من انتظار زیادی ندارم، من نباید سر خط استارت مسابقات دغدغه ای به جز موفقیت داشته باشم به همین دلیل بایستی مسوولان به فکر حل مشکلات من و امثال من باشند که ذهن و تمرکز ما درگیر مسائل معیشتی و مادی نباشد، ورزش به اندازه کافی از نظر فیزیکی بدن ما را درگیر می کند، پس بایستی مسوولان به گونه ای برنامه ریزی کنند که از نظر ذهنی ما گرفتار مشکلات نباشیم، آن وقت من می توانیم صد در صد توان و انگیزه خودم را برای کسب مدال به کار بگیرم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم.من انتظار ندارم که تمام مشکلات من به واسطه این موفقیت از بین برود، اما من توقع یک همراهی حداقلی از مسوولان دارم که اندکی به فکر حل مشکلات موجود در این مقطع برای من و سایر بانوان ورزشکار باشند تا بتوانیم به روند رو به رشد خود ادامه دهیم و بتوانیم برای بالا پردن پرچم کشورمان تلاش کنیم.

شما در رشته عمران موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد شدید، آیا از تحصیلات خود نیز درآمد دارید، کلا شغل شما چیست؟

اصلا مگر دوچرخه سواری به من اجازه می دهد که مشغول به کار دیگری هم شوم، رشته تحصیلی من به اندازه دوچرخه سواری سخت است به همین دلیل نمی توانم در هر دو حوزه فعالیت داشته باشم،از این رو من دوچرخه سواری را انتخاب کردم و الان در وهله کنونی صرفا به دنبال کسب موفقیت های بعدی در این حوزه هستم.

پس برای دستیابی به سهمیه ورودی المپیک برنامه ریزی ویژه ای کردی؟

من تمام تلاشم را به کار خواهم بست تا در مسابقات انتخابی المپیک حتما این موفقیت را به دست آورم، اما باید بپذیریم که اگر حمایت در کار نباشد حتی کسب سهمیه المپیک هم دردی دوا نخواهد کرد پس امیدوارم که مسوولان تا دیر نشده دست به کار شوند و به دنبال ایجاد بستر مناسب برای کسب یک موفقیت بزرگ باشند.

سینا حسینی

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: فرانک پرتوآذر دوچرخه سواری بازی های آسیایی فدراسیون دوچرخه سواری دوچرخه سواری بانوان همین دلیل کسب موفقیت تنه دوچرخه صورت گیرد برای کسب حرفه ای برای من خانم ها پنج سال اما من

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۲۸۰۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سپهرزاد: کنار گذاشتن من بدون اطلاع قبلی زیبنده دوومیدانی نیست/ حسین رسولی از بی توجهی‌ها دلخور است

هادی سپهرزاد درباره اینکه از سمت مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی کنار رفته است و فیروزی جایگزینش شده است، گفت: من نمی‌دانم الان سمتم چه چیزی هست و اکنون رئیس کمیسیون مربیان دوومیدانی هستم. البته اصول مدیریتی باید رعایت می‌شد که اگر قرار بود جابه جایی صورت بگیرد اول از  همه  وقتی که می‌خواهید یک نفر را منصوب کنید باید به نفر قبلی خبر بدهید که ما نمی‌خواهیم دیگر از شما استفاده کنیم. نه اینکه من اطلاعی نداشته باشم واین کار را کنند زیبنده دوومیدانی نیست و این بی اخلاقی در دوومیدانی است. آقای فیروزی استاد بنده هستند و قطعا برایشان آرزوی موفقیت دارم و قطعا آقای فیروزی می‌توانند در این مسیر به دوومیدانی کمک کنند.

عملکرد جوانان در مسابقات قهرمانی آسیا در ترکیه خوب بود 

سپهرزاد درباره عملکرد تیم ملی جوانان دوومیدانی در مسابقات قهرمانی آسیا گفت: به نظرم عملکرد خانم عیدیان و یکی، ۲ ورزشکار دیگر در این مسابقات خوب بود. اگر مربی هفت چشمه بالای سر این ورزشکار بود، قطعا می‌توانست در آنجا مدال طلا بگیرد، چون در تهران نزدیک به ۶۸ متر پرتاب کرده بود، اما در ترکیه با ۶۶ متر دوم شد. بقیه بچه‌ها هم خوب بودند به خاطر اینکه کاری برای آنها از جمله اردوی متمرکز برگزار نشده بود. با توجه به برگزاری مسابقات قهرمانی آسیا داخل سالن، متاسفانه برای جوانان نتوانستند کاری برایشان انجام بدهند.

مربیان و خانواده ها در موفقیت جوانان تاثیرگذار هستند 

او ادامه داد: با وجود اینکه رئیس کمیته نوجوانان و جوانان و من چندین بار درباره برگزاری اردو‌ها صحبت کرده بودیم، اما سرپرست وقت فدراسیون دوومیدانی می‌گفت که اکنون فرصتش نیست و ما مسابقات داخل سال قهرمانی آسیا را می‌خواهیم برگزار کنیم. با این تفاسیر باید بگویم که نتایج خوب بود. مسابقات جوانان آسیا برمی گردد به کار‌هایی که باید در یکی، ۲ سال گذشته انجام می‌شد که نشده است. من بیشتر به مربیان زحمت کش و خانواده‌های جوانان تبریک می‌گویم، چون آنها در این موفقیت توانستند تاثیرگذار باشند.

مربی دوومیدانی درباره اینکه بعضی از ورزشکاران از عملکرد فدراسیون ناراضی هستند و پیرجهان هم گفته به فدراسیون تعهد داده در صورت عدم کسب سهمیه باید هزینه‌های اعزام و اردو را به فدراسیون برگرداند، گفت: من چنین چیزی را نشنیده ام.

رسولی انتظار حمایت بیشتری را از مسئولان دارد

مربی حسین رسولی درباره اینکه این ورزشکار هم انتقاداتی از عملکرد فدراسیون دوومیدانی کرده است، بیان کرد: رسولی بعد از اینکه طلای بازی‌های آسیایی را کسب کرد، هدف و برنامه اش این بود که نه تنها فقط ورودی المپیک بیاورد بلکه در این رقابت‌ها هم بتواند نتیجه خوبی به دست آورد انتظار پشتیبانی بیشتری را داشت و آن حمایتی که مدنظرش بود، نشد. ما می‌خواستیم در زمستان به اردو در کشورترکیه برویم و حتی رایزنی‌هایی انجام شد، اما وقتی قرار شد این اتفاق بیفتد مسئول روابط بین الملل فدراسیون عوض شد و در نهایت این سفر مهیا نشد و ما را به این اردو نفرستادند. البته برخی از ورزشکاران که در مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا عملکرد ضعیفی داشتند با اردوهایشان و مسابقات اروپایی شان موافقت شده است واین یکی از دلایلی هست که دلخور است و احساس می‌کند کاری برایش انجام نشده است.

پیرجهان حقوق و هزینه کفش و مربی اش  را دریافت کرده است 

او درباره اینکه مهدی پیرجهان گفته هزینه اردو‌ها را خودش می‌پردازد، گفت: من تا جایی که اطلاع دارم چنین چیزی نبوده و حتی او حقوق ماهیانه از فدراسیون، هزینه کفش و مربی دریافت کرده است. هزینه اردوی قبلی اش در کیش و تهران هم فدراسیون داده است. منظورش از اینکه هزینه‌ها را خودش داده را نمی‌دانم. آخرین روزی که مدیر تیم‌های ملی بودم در جلسه‌ای قراردادی برای این ورزشکاران نوشته شده بود که فدراسیون خودش را موظف کرده بود که برای این‌ها مسابقات برون مرزی که پیش بینی کرده بودند را هزینه هایش را بدهد.

رسولی از بی توجهی ها دلخور است 

مربی حسین رسولی درباره اینکه این ورزشکار در دیدار ورزشکاران با مسئولان فدراسیون دوومیدانی شرکت نمی‌کند، اظهار کرد: رسولی انتظار دارد که به عنوان قهرمان بازی‌های آسیایی و تک مدال طلای دوومیدانی در این رقابت‌ها را کسب کرده احترام بیشتری برایش قائل باشند و رسیدگی بیشتری داشته باشند، اما وقتی به خواسته‌هایی که داشته نمی‌رسد، احساس می‌کند فدراسیون دوومیدانی اهمیتی برایش قائل نیست به خاطر همین دلخور هست.

سپهرزاد درباره اینکه به نظرش در دوومیدانی چند سهمیه در المپیک کسب می‌کنیم، گفت: احتمال دارد که ۴ الی ۶ سهمیه بتوانیم کسب کنیم و شرایطمان خوب هست، اما به نظرم عملکرد در المپیک مهم‌تر از حضور در این رقابت‌ها هست. برای ورزشکارانی که تاکنون ورودی نیاورده اند شاید کسب سهمیه خوب باشد. اما برای ورزشکارانی که سابقه حضور در المپیک دارند کسب سهمیه کافی نیست.

مربی دوومیدانی درباره اینکه تغییر و تحولات زیاد در ریاست فدراسیون باعث لطمه این رشته ورزشی نشده است، گفت: صددرصد، آن قدر تغییرات زیاد بود که نمی‌توان آنها را شمرد. در کل باید گفت که در یک مقطعی خوب بوده است، اما در مقطع دیگر خوب نیست. وقتی سرپرست جدید آمد شوکی به دوومیدانی وارد و باعث شد ما در مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند نتایج خوبی بگیریم و در مسابقات آسیایی بیشتر از تفکر کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نتیجه بگیریم و روند خوبی بود. آرزوی موفقیت دارم برای تمام کسانی که دارند برای دوومیدانی زحمت می‌کشند.

باشگاه خبرنگاران جوان ورزشی پایه و آبی